Zdaję sobie sprawę z tego, że 8 miesięcy to nie jest idealny wiek, żeby dziecko samo zawołało, że chce się załatwić. Wychodzę jednak z założenia, że trzylatek jest bardzo ciekawy świata, a długotrwałe siedzenie na nocniku (nie wiedząc do czego służy) będzie męczące. Dziecko podirytowane i znudzone będzie złe na nocnik, a efekty odpampesowania nie będą takie, jakie byśmy chcieli. O wiele łatwiej osiągnąć sukces, kiedy mamy dużo czasu, aby malucha oswoić z nocnikiem. Tosieńka nie potrafi jeszcze chodzić i kiedy jest sadzana na nocnik - jest przejęta i szczęśliwa. Dzięki załatwianiu na nocnik zauważyłam, że córka wypróżnia się regularniej i łatwiej mi przewidzieć, że "to już czas".
Plusy załatwiania się na nocnik:
1. Mniejsze zużycie pampersów
2. Brak zapaszków unoszących się nad śmietnikiem
3. Pewność, że Brzdąc nie siedzi z "kupą w majtach"
4. Przyzwyczajanie do czego służy nocnik
5. Satysfakcja rodziców
Mój nocnik idealny:
Nocnik, który Antosia dostała od dziadków-mikołajów pod choinkę, jest wg mnie idealny. Przede wszystkim warto wybierać model, który ma konwencjonalny kształt - nasz przypomina prawdziwą toaletę, posiada spłuczkę, klapę oraz uchwyt na papier toaletowy. Ma zdejmowaną nakładkę, która można później wykorzystać na prawdziwej toalecie. Do tego wyposażony jest w rewelacyjne melodyjki.
Polecam
